استفاده از فولاد بهعنوان مصالح ساختمانی حدوداً از اوایل قرن ۲۰ آغاز شد و در حین جنگ دوم جهانی بهصورت قابلتوجهی گسترش یافت.
بعد از جنگ دوم جهانی تهیه فولاد امری بهمراتب راحتتر از قبل شده بود و قیمت فولاد کاهش چشمگیری داشت که این مسئله باعث شد بسیاری از طراحان از اسکلت فلزی برای ساخت ساختمانهای گوناگون استفاده نمایند.
به موازات پیشرفت جوامع بشری و گسترش سریع شهرسازی، نحوه ایجاد ساختمان ها نیز دگرگون شد و چهره متفاوتی به خود گرفت.
ابرسازه های بزرگ جای بناهای سنتی و کوچک را گرفتند و آهن و فولاد و بتن ، به جای سنگ و چوب و مصالح اولیه در ساخت سازه ها مورد استفاده قرار گرفت .
این پیشرفت تنها منحصر به بناهای مسکونی نمی شد و بخش صنعت نیز از این قاعده مستثنی نبود.